Wychowywanie dzieci wiąże się z wieloma wyzwaniami praktycznie na każdym etapie ich życia. Już po okresie niemowlęcym, gdy maluch z dużą intensywnością poznaje świat i zaczyna odkrywać własną tożsamość, pojawia się często tak zwany bunt dwulatka. Czym właściwie jest okres buntu dwulatka, jakie są jego charakterystyczne cechy? Co powinno się wiedzieć na jego temat? Oto najważniejsze informacje.
Czym właściwie jest bunt dwulatka?
Mianem buntu dwulatka określa się początek intensywnych przemian, rozwoju osobowości i dziecięcej psychiki w okolicach drugiego roku życia. Dziecko dostrzega fakt, że jest odrębną istotą, może mieć własne zdanie, wyrazić sprzeciw. Zaczyna badać granice, rozumieć, że nie wszystko dzieje się zgodnie z jego wolą. Co warto wiedzieć o buncie dwulatka? To czas trudny nie tylko dla rodziców, ale także samego dziecka. Może ono odczuwać nadmiar emocji, nie radzić sobie z nimi. Proces ten jest jednak naturalny i przejściowy, a w szybszym opanowaniu sytuacji pomoże spokój i konsekwencja rodziców oraz opiekunów.
Jak rozpoznać, że dziecko wchodzi w czas buntu?
Bunt dwulatka zwykle nie rozpoczyna się nagle, to stopniowy proces odkrywania przez malucha możliwości wyrażania siebie. Może rozpocząć się niewinnie, od „niegrzecznego” zachowania, na przykład braku chęci posprzątania zabawki czy zjedzenia posiłku. Zwykle bunt zaczyna się jeszcze przed drugimi urodzinami i trwa od kilku tygodni do kilku miesięcy. Aby rozpoznać cechy charakterystyczne buntu dwulatka, warto znać ich listę.
Cechy charakterystyczne buntu dwulatka
Do najbardziej specyficznych wyróżników buntów dwulatka należą:
- Częste używanie słowa „nie” lub inna forma negacji.
- Chęć wykonywania przez dziecko wszystkich czynności samodzielnie, „ja sam”.
- Impulsywne, nadmierne reakcje na zakazy czy polecenia.
- Wykonywanie zabronionych czynności.
- Konflikt z rówieśnikami.
- Problemy z jedzeniem.
Nie zawsze występują one razem, niektóre dzieci okres ten mogą przechodzić znacznie łatwiej niż inne.
Sposoby na łagodne przejście przez okres buntu dwulatka
Każde dziecko jest inne, inaczej też może przechodzić przez okres buntu. Dla rodzica czy opiekuna najważniejsze jest w takiej sytuacji zachowanie spokoju i konsekwencja w działaniu. To, co warto wiedzieć o buncie dwulatka, to konieczność bycia wsparciem dla malucha, jasne wyznaczanie granic i pomoc w uporządkowaniu jego działań. Należy pamiętać, by nie ograniczać zbytnio dziecka, pozostawiać mu możliwość podejmowania samodzielnych decyzji czy działań w takim zakresie, na jaki pozwala sytuacja i reguły wspólnego życia. Już na tym etapie dziecko może zacząć budować pewność siebie. Nie można być zatem nadmiernie rygorystycznym, a należy skupić się na wzmocnieniu dobrych zachowań dziecka. Równie ważne jest trzymanie się stabilnego rytmu dnia, by dziecko miało określoną stałość, pewność działania mimo nadmiaru buzujących emocji.
Bunt dwulatka należy do wyzwań wychowawczych, na które napotyka większość rodziców i opiekunów dzieci w tym wieku. Należy podejść do niego spokojnie, ze zrozumieniem emocji i zachowań dziecka. Znając cechy charakterystyczne buntu dwulatka i inne kwestie, które warto wiedzieć na ten temat, można odpowiednio się przygotować i łagodnie przejść przez ten okres.
